O Kay εδώ συνεχίζει τους πειραματισμούς του με την απομάκρυνσή του από το γνώριμο, διφέγγαρο κόσμο του Τζαντ. Επιστρέφει, όμως, ως άλλος μάγος, στην αλχημική μείξη ιστορίας και φαντασίας!
Αν οι αρχικές δουλειές του Καναδού ασχολούνταν με τη Δύση, Τα Άλογα του Ουρανού (2010) και το Ποτάμι από Αστέρια (2013) καταγίνονται με τα μεγάλα έπη της Άπω Ανατολής. Συγκεκριμένα, η δράση μεταφέρεται στην Κίνα, η οποία σε αυτόν τον κόσμο ονομάζεται Κιτάι.
Ο Σεν Τάι, γιος του ξακουστού στρατηγού Σεν Γκάο, έχει περάσει τα τελευταία δύο χρόνια στη λίμνη της Κουάλα Νορ. Εκεί είχε δοθεί η τελευταία μεγάλη μάχη ανάμεσα στο Κιτάι και το Ταγκούρ και αναρίθμητοι νεκροί κείτονται ακόμα στις όχθες της. Για να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του, ο Τάι περνάει την επίσημη περίοδο πένθους προσπαθώντας να θάψει όσο περισσότερους νεκρούς πολεμιστές μπορεί και από τις δύο παρατάξεις. Τις νύχτες μπορεί να ακούσει τα φαντάσματα της Κουάλα Νορ να θρηνούν, και όταν κάποια από τις φωνές παύει, ο Τάι ξέρει ότι ανήκε σε κάποιον που ο ίδιος βοήθησε να αναπαυτεί.
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό, ο Τάι μαθαίνει ότι υπάρχουν δυνάμεις που έχουν προσέξει το έργο του. Η Πριγκίπισσα του Λευκού Νεφρίτη Τσενγκ-γουάν, δέκατη έβδομη κόρη του Αυτοκράτορα του Κιτάι και σύζυγος του Λέοντα του Ταγκούρ, του προσφέρει διακόσια πενήντα σαρντιανά άλογα ως βασιλική αναγνώριση για το θάρρος και την ευσέβειά του και για την τιμή που έκανε στους νεκρούς της Κουάλα Νορ. Με ένα τέτοιο, θείο σχεδόν, δώρο, ο Τάι βρίσκει τον εαυτό του μπλεγμένο στις μηχανορραφίες δύο αντίπαλων αυτοκρατορικών αυλών και καλείται να παίξει ένα επικίνδυνο παιχνίδι ανάμεσα σε δολοφόνους, ζηλόφθονους στρατηγούς και παλιούς εχθρούς.
Ο Kay φαντάζεται μια διαφορετική Ιστορία και μπλέκει τους επικούς αγώνες της αυτοκρατορίας με τις μικρές επιλογές των χαρακτήρων του, προσπαθώντας να διακρίνει τη σύνδεση του ενός με το άλλο. Η μαγεία στο λυκόφως της παραμένει ζωτικό κομμάτι και αυτού του κόσμου, ο οποίος περνά περιόδους αλλαγών.
Το μυθιστόρημα αγκαλιάστηκε από τους φίλους του συγγραφέα αλλά και από την κριτική, που το χαρακτήρισε «μια υπέροχα γραμμένη ιστορία με μια ολοζώντανη καρδιά, η οποία θα κάνει τους αναγνώστες να δακρύσουν στις τελευταίες σελίδες της.»